Zarezerwuj online

hotel & restauracja

Historia

Witamy w hotelu i restauracji, której ponad stuletnie tradycje sięgają początków XX wieku, gdy dawna średniowieczna rybacka wioska Vietz przeistoczyła się w osadę przemysłowo-handlową, do której w interesach przybywało coraz więcej gości poszukujących lepszego standardu obsługi niż to oferowały tutejsze gospody z pokojami gościnnymi. Powstał wtedy obecny budynek noszący wówczas szyld: G.Schulz Hotel und Restaurant. Uruchomienie linii kolejowej oraz późniejszy wynalazek samochodu wywołały ruch krajoznawczy, który sprawił że powstały w Witnicy trzy kolejne hotele z restauracjami i ich konkurowanie ze sobą wymuszały wzrost poziomu obsługi klientów. Nowy właściciel Otto Hasselberg podniósł jego rangę nazwą Central Hotel. Ostatnim niemieckim właścicielem firmy był Wilhelm Naß.

W latach wojny, w ostatnich dniach przed wkroczeniem tutaj Armii Czerwonej między 31 stycznia a 4-lutego 1945 roku w planach generała Gerharda Keglera dowódcy Dywizji „Woldenberg”, powołanej do zastopowania tryumfalnego marszu Sowietów na historycznym szlaku ówczesnej drogi R 1 ( Akwizgran -Berlin -Królewiec), po nieudanej zamianie Gorzowa na miasto-twierdzę, było zatrzymanie ich pomiędzy Witnicą a Mościczkami, gdzie przystąpiono do budowy odpowiednich okopów. Generał siedzibę swego sztabu urządził w dawnym witnickim ratuszu oddalonym od hotelu o 100 m i zapewne w jego pokojach on i oficerowie sztabowi znaleźli swe kwatery. I to przedsięwzięcie okazało się być daremne, bo Sowieci skierowali swe wojska na szlaki boczne i świcie 4 lutego sztab gen Keglera wycofał się do twierdzy Kostrzyn. W ich miejsce wkroczyły tu wojska radzieckie, które ratusz i kilka budynków w Rynku spalili. Hotel ocalał i już 26 maja przejął go pod tymczasową administrację polski osadnik Stefan Wojciechowski, a po nim Władysław Szwedek.

W tym okresie przejmowania przez Polaków i Sowietów poniemieckiego mienia po nagłym przedpoczdamskim czerwcowym zmuszeniu Niemców do opuszczenia miasta, restauracja przeżywała szczytowy okres swych obrotów, a hotel był oblegany przez szabrowników zjeżdżających tu na rabunek „bezpańskiego mienia”. Po przezwyciężeniu okresu „Dzikiego Zachodu” sytuacja ekonomiczna zaczęła się stabilizować, do czasu rozpoczętej w roku 1947 ideologicznej „bitwy o handel”, kiedy prywatny hotel z restauracją przejęła Gminna Spółdzielnia „Samopomocy Chłopskiej” w Witnicy z ramienia której placówką kierował Kazimierz Doliński.

Restauracja hotelowa jako jeden z niewielu lokali z prawem wyszynku, ze względu na swe centralne usytuowanie w mieście stała się punktem spotkań ludzi wszelkiego autoramentu. Chętnie tu przybywali Cyganie z artystycznego taboru poetki Papuszy i muzyków grających w restauracji między innymi na harfach, gdy osiedli w Gorzowie i w Witnicy po zakazaniu im kontynuowania koczowniczego trybu życia. Ale jeszcze chętniej zjawiali się ludzie przesadnie przywiązani do kieliszka. Stąd brały się częste wizyty strażników społecznego ładu, gdy dochodziło do rękoczynów. Kiedyś nawet ktoś zepchnięty ze schodków wiodących do lokalu doznał pokaleczenia ze skutkiem śmiertelnym. Po wybudowaniu po drugiej stronie Rynku restauracji i kawiarni „Patio” Gminna Spółdzielnia oddała hotel miastu, które w wyniku utworzenia województwa gorzowskiego i powołania w roku 1976 Gorzowskiego Przedsiębiorstwa Turystycznego „Warta Tourist” przekazało mu tę firmę jako „Hotel Miejski” z restauracją „Witniczanka”. Przedsiębiorstwo to zbudowało także w Witnicy Pensjonat „Leśne Ustronie”.

Witnica rozwinęła się w tym czasie jako miasteczko przemysłowe, do którego zjeżdżali licznie tak zwani zaopatrzeniowcy z wielu fabryk i instytucji, by tu zaopatrzyć się w materiały budowlane lub załatwić remontowe czy inwestycyjne usługi. Brakowało miejsc w hotelu więc uruchomiono sieć kwater prywatnych. Zwłaszcza dotyczyło to kilkunastu lat zlokalizowania w mieście bazy poszukiwań kopalnictwa naftowego, co doprowadziło do odkrycia w okolicy największych do roku 2013 złóż ropy i gazu w Polsce, z centralnym zakładem w Barnówku.

W wyniku przemian ustrojowych roku 1990 zlikwidowano przedsiębiorstwo „Warta Tourist”i hotel wrócił do lokalnego samorządu, od którego w ramach kursu na prywatyzację obiekt zakupił Czesław Rackiewicz i gruntownie go przebudował. Rozbudowany obiekt do 2014 funkcjonował jako Hotel i Restaurację „Lord”. Od roku 2014 nowymi jego administratorami są Dorota i Radek Marczewski , którzy zmienili nazwę na Hotel i Restauracja "Witnica"

BIGTheme.net • Free Website Templates - Downlaod Full Themes